بسم الله الرحمن الرحیم

هر کاری آثاری دارد . یعنی به دنبال هر کاری ، آثاری نمودار می شود . وقتی غذا یا میوه یا موادی که حاوی آهن است ؛ 

یا ویتامین مشخصی را مصرف می کنی ؛ بعد از مدتی آثار آن را در جسمت می بینی .

به دنبال هر عمل عبادی که تو  انجام می دهی ،  آثار آن در روحت نمودار می شود . مثلا تو وقتی نماز می خوانی ، روزه می گیری یا حج مشرّف می شوی ؛

باید بعد از اتمام عمل ، آثار آن را در روحت ببینی . اگر آثار نماز و ... را در خودت نمی بینی و اگر حال تو در قبل و بعد از نماز یکی است ؛

و تو  همان آشی و همان کاسه که ده سال پیش بودی ؛ پس روح تو تا امروز از حقیقت نماز غافل بوده و نتوانسته آن را بخورد و هنوز مزه ی نماز واقعی را نچشیده !

از کجا چنین چیزی را می گویم ؟ از آنجا که بعد از سالها نماز خواندن ، هنوز مقیّد به ترک گناه نیستی و هنوز رذایل اخلاقی را در خودت می بینی .

هنوز انسانیت در تو بی رنگ است و تو خیلی راحت غیبت می کنی و آبروی بیست ساله ی شخص را در یک ، دو دقیقه  برباد می دهی ،

و این در حالی است که می دانی ؛ گناه غیبت ، شدید تر از زنا است . این رغبت و میل تو به غیبت و دروغ و تهمت و ربا و رشوه خواری و ...........

نشانگر این است که هنوز آثار نماز و روزه و حج و .... به جان تو نرفته و روح تو هنوز شیرینی عفو  و بخشش و مناجات با خدا را نچشیده ؛ 

برای همین تا امروز گرسنه مانده و هر چه فریاد می زند که گرسنه و تشنه است تو صدای او را نمی شنوی و

او از شدت ضعف در میادین مختلف زندگی گیج می زند و راه  را از چاه نمی شناسد ؛

چون غذا نخورده و بزرگ نشده و خوبی و بدی را از هم تشخیص نمی دهد . 

در ادامه مطلب با ما همراه باشید .... 

بسم الله الرحمن الرحیم

شخص نادانی با حماقت سنگ بزرگی به چاه انداخت و صدها دانا جمع شدند؛ نتوانستند آن را بیرون بیاورند.

در زمانهای دور ، معاویه برای اینکه در دل بچه های کوفه جا پیدا کند ؛ بچه برّه هایی را به هدیه برای

آنها فرستاد . مدتی که گذشت و بچه ها با این برّه ها انس وخو گرفتند ،

دستور داد شبانه از پشت بام ها رفتند و آن برّه ها را دزدیدند . فردا که بچه ها از خواب بیدار شدند

،دیدند برّه هایشان نیست ، همه با چشم گریان در کوچه ها به دنبال برّه هایشان می گشتند .

معاویه دستور داد در کوفه جار بزنند که دیشب (نعوذ بالله) علی (ع) آن برّه ها را شبانه از خانه هایتان

دزدیده . بچه های کوفه این اشک و بغض و

کینه ی امیرالمؤمنین علی (ع) را به دل ریختند و شدند دشمن دسته اول علی (ع) و بچه های خود

را هم با بغض و دشمنی علی (ع) بزرگ کردند ، لذا این بغض آنها کشیده شد تا به امروز که در جای جای این کره ی خاکی می بینید که شیعیان علی (علیه السلام ) را بی بهانه می کشند و چشم بسته

دشمن علی (ع) شده اند و خود را از موهبت ولایت علی (ع) که آب روان است ؛ محروم کرده اند .

گرچه لب های خشک و رخ زرد آنها نشان از بی آبی می دهد و

وجودشان آب آب می زند و تشنه است !

اما آنها این آب را در جای دیگر می جویند و با ریختن خون شیعیان

به توهّم خود را سیراب می کند . 

آب را دوست بدار  ، آب روان است علی (ع)